Adams Dress Code

VIER JONGETJES KWAMEN op bezoek. Meestal willen bezoekende jongetjes iets maken: een vogelkooi, pijl en boog, eten. Maar deze wilden niets, alleen maar kijken. Ik was toen niets bekijkenswaardigs aan het doen. Dus na een kwartiertje wilden ze boeken gaan kijken.
Nu bladeren kinderen zo: een vuil handje midden op de bladzij, en dan frommelen. Zonde van mijn mooie boeken. Daarom bewaar ik een stapel tien jaar oude Newsweek tijdschriften. Die heb ik gevonden in zo'n door Peace Corps gebouwde en daarna vergeten bibliotheek en daarin mogen bezoekers naar hartelust bladeren.
"Maar wel netjes omslaan: zo. En eerst handjes wassen. En vooral goed afdrogen, en die natte kleren uit." Want ze waren in een lekke korjaal de rivier overgestoken en toen die halverwege zonk, verder gezwommen.
Ik ging terug naar mijn karweitje en de bezoekertjes gingen bladeren.
Toen kregen ze ruzie.
Ik ging kijken wat er aan de hand was.

Het ging over een Newsweek themanummer: Darwin versus Oude Testament. Elke komkommertijd rakelt Newsweek dat onderwerp op, want Amerikanen raken daar net zo opgewonden van als Europeanen van hoofddoekjes en Surinamers van politiek. En de bezoekertjes dus ook. Maar zij debatteerden niet over genen en blinde horlogemakers.

Het pleidooi van de Creationisten was geillustreerd met het Paradijs.
Newsweek, braaf als immer, had een verantwoord schilderij uitgekozen en mijn bezoekertjes waren zelf niet anders gekleed dan Adam. En Adam was ook wel oké: die was voldoende gekleed in afwerende lichaamstaal, maar Eva met haar appel was een heel ander geval. Mocht dat zomaar, naakt? Als zij kind was natuurlijk wel, maar als zij vrouw was niet. En het was zo'n vroom middeleeuws schilderij van - en voor alle leeftijden.

Tegen de tijd dat ik kwam kijken, waren ze al diep in debat.
"Nietus. Ze is kind want ze heeft geen schaamhaar."
"Je bent dom. Kijk die borsten, zo groot. Ze is vrouw. Jouw zus scheert zich toch ook als ze dat in-de-billen broekje draagt? Deze moet al lang kleren dragen."
"Ze is blank. Misschien is ze toerist."
Want toeristen dragen de verkeerde lichaamstaal in kuis badkostuum.
En dan wordt ik in de discussie betrokken.

IEMAND DIE HET OURWOUD in trekt, moet van alle markten thuis zijn, dat is bekend. Hutten bouwen, slangen vangen, kapwonden verbinden - blijkbaar ook Bijbeluitleg geven. Deze kinderen hadden vast geen belangstelling voor de symboliek van Genesis en ik beperkte mij maar tot Kleding-Door-De-Eeuwen-Heen. Wat de een normaal vindt, vindt de ander gek en zo. "Jouw moeder droeg nog zo'n schortje toen ze al borsten had. En blanken hebben weer andere kledingvoorschriften."
Inderdaad, de toeristen.
"Bij de rivier dragen ze onderbroek en BH, maar in het kamp ook. Zijn toeristen junkies?"
"Nee. Andere landen, andere gewoonten. En in het Paradijs weer anders", neuzelde ik voort. Maar de bezoekertjes waren al weer verder gebladerd en kregen ruzie of de F16 straaljager die een Irakees dorp ging beschieten nu wel of niet van de Medische Zending was en Eva was al lang vergeten. Dacht ik.

Maar de volgende dag peddelden zeven andere jongetjes de rivier over. Ze kwamen seksboekjes kijken.
"Die heb ik niet".
"Wellus. Gisteren ..."
De vorige bezoekertjes hadden dus opgeschept over hun avonturen. De andere kinderen zullen nu regelmatig huiszoekinkje spelen. Ze herkennen die liturgisch verantwoorde Eva dan niet als doelpunt, maar de vier jongetjes zullen volhouden: "Menno heeft seksboekjes verstopt. Zelf gezien. Je moet beter zoeken." Pas als zij naar echt meisjes gaan gluren verwatert dit spel en dat duurt nog een jaar of vijf. Ik weet dat uit ervaring; het is me eerder overkomen in een ander dorp. Toen begon het met de Stihl-kalender.